De 137e negende stond gepland op de 11e. En dit keer met special guests: we namen de ‘Engeltjes’ mee, als cadeautje voor hun 30-jarig huwelijk. Op de fiets, want het was verrassend lekker weer gingen we richting de stad, waar het al snel duidelijk was hoe mensen de Coronamaatregelen langzaam maar zeker echt zat zijn. De terrassen zaten als vanouds vol, het was gezellig druk.
Zheng was vanavond het restaurant waar onze keuze op gevallen was. We waren er al een keer eerder en namen toen het meest uitbereide menu, het zogenaamde Emperor’s Banquet. In 9 gangen (‘Chapters’, noemen ze dat bij Zheng) maak je een culinaire ontdekkingsreis door de veelzijdige Chinese keuken.
Het was een fantastische ervaring, maar de reis duurde wel erg lang. Bovendien zagen we op veel (andere) tafels heerlijke eend voorbij komen, die toch wel verdacht veel weg had van de Peking Eend zoals we die we een van onze China-reizen in Beijing aten. De eend bleek echter geen onderdeel te zijn van het Emperor’s Banquet.
We namen een glaasje champagne, en stelden vast dat we dit keer voor het 5 gangen diner zouden gaan: het naar Chef Han Ting vernoemde Chef Han’s Banquet. Met een alcoholische pairing!
Het bleek een prima keuze. Ook met dit menu doe je verschillende keukens van China aan. En de presentatie was ook nu weer schitterend. Bij iedere gang (of: ‘Hoofdstuk’) worden verschillende mooie bakjes, bordjes en kommetjes op tafel gezet.
We starten met een combinatie van Chinese yam (of: luchtwortel) met een vinaigrette van frambozen, een mooie gevogelte rouleau met soja, tofu met chili en eendentong met Sichuanpepers. Stuk voor stuk lekkere hapjes uit de traditionele Chinese keuken. Onze ‘sommelier’, Saskia, maakte er een smaakvolle perzikcocktail bij waarbij Sake de alcoholische toevoeging was. Met tonic voor het bittertje en yuzu voor het zuurtje.
Overigens zouden we die avond nog veel plezier aan Saskia beleven, die nadrukkelijk aanwezig was, maar erg veel wist te vertellen over de drankjes die die avond voorbij kwamen. Een echte kenner!
De tweede gang bracht ons naar Anhui, een provincie in het Noordoosten van China. We proefden van een lekkere zogenaamde verdronken gepekelde Langoustine. Verder op de bordjes: scheermes, venkel, Chinese rozenwijn en een dressing van gefermenteerde tofu. We kregen er een glaasje rijstwijn bij. Daar zijn we normaal niet zo’n liefhebber van, maar deze smaakte, zeker in combinatie met dit gerechtje, prima!
Nog iets noordelijker dan Anhui ligt de provincie Jiangsu, en uit deze keuken komt de derde gang. De basis is zeebaars, gevuld met lam. Een verrassende maar smaakvolle combinatie. We proeven verder parelgort, asperge, mierikswortel en een bouillon van soja.
We dronken hierbij een glaasje Muga Rosado, een stevige Spaanse rose van Riojadruiven.
Op naar het absolute hoogtepunt van de avond: de eend! Een vrolijke dame liep de hele avond van tafel naar tafel om de eenden te ‘ontleden’. En nu waren wij aan de beurt! Op een grote plank lagen twee halve eenden, waarvan ze met een scherp mes het vlees in reepjes en stukjes van het karkas sneed. Ze vertelde erbij dat de eend op Chinese wijze was klaargemaakt, net als de traditionele Peking Eend. Ook de specerijen die werden gebruikt zijn identiek. Alleen de basis, de eend zelf, is echt anders. Het zijn namelijk Franse Barbarie eenden! Men is van mening dat de Chinese eenden naar Europese maatstaven te vet zijn!
De eend wordt – en da’s ook weer mooi traditioneel – vergezeld van een stoommandje met kleine dunne pannenkoekjes, wat dun gesneden reepjes groente, hoisinsaus en een huisgemaakte sambal. Mike en ik kregen een mooi glas stevige rode wijn bij, de Mas Collet, wederom uit Spanje. Voor de dames (ook voor Annemiek bleek te gelden: ‘geen rood’) een wit alternatief.
Bij het dessert, wat bestond uit hibiscus mousse en -saus, perzik, bergamot en een krokantje van olijf dronken we de meest verrassende wijn van de avond. Alhoewel, deze wijn mochten we van Saskia geen wijn noemen omdat er niet alleen met druiven, maar ook met pruimen was gewerkt om deze smakelijke Ratafia te maken.
Na de koffie (en thee) en friandises besloten we dat het nog geen tijd was om naar huis te gaan, en namen we nog één drankje. Mike en Juud namen een serieus glas rood resp. wit, waarbij Saskia haar kennis en kunde van de Coravin kon laten zien. Een vernuftig apparaat, waarbij een kleine naald een minuscule opening in de kurk maakt waardoor de wijn tergend langzaam in het glas druppelt. Tegelijkertijd wordt de fles weer aangevuld met een neutraal gas. Hierdoor kunnen de (wat) kostbaardere wijnen langere tijd bewaard worden, en hoeft de fles niet dezelfde avond leeg geschonken te worden. Remco nam een Gin Tonic, en Annemiek hield het bij een kop jasmijnthee.
Het was een gezellige avond. Natuurlijk door het gezelschap, maar ook door de prachtige entourage, de schitterende creaties die uit de (kleine) keuken van Ting komen en het kundige personeel.
In het kort:
Zheng
Prinsestraat 33
Categorie: $$$$
Wat eten we?
Han’s Banquet met 5 chapters, waaronder de overheelijke eend
Wat drinken we?
Bijpassend drankenarrangement, beginnend met glas champagne.
Eindoordeel: Wederom heel bijzonder, origineel en lekker!
Cijfer: 9,5
コメント